In februari/maart 2018 woedde er een fikse griep in het land. Mijn moeder die al op leeftijd is en niet de sterkste fysieke conditie kreeg het ook. Ze was echt flink ziek en toen ik op bezoek was, zei ze dat ze bang was dat ze dood zou gaan. Ik vroeg haar waarom ze dat dacht en wat ze dan voelde. Daarop zei ze dat ze het niet kon uitleggen, maar dat het was omdat ze zich zo raar voelde dat ze het niet eens kon beschrijven. (Ze ging niet dood.)

Daarna werd Liesbeth ziek, en mijn lijf was zich dagenlang aan het verzetten tegen het virus, maar uiteindelijk ging ik op een zondag ook voor de bijl. Ook flink ziek en de volgende dinsdag begreep ik wat mijn moeder ervoer toen ze uitdrukte dat ze dacht dood te gaan omdat ze zich zo 'raar' voelde. Die dinsdagavond voelde ik me ook zo 'raar' en out of it, dat ik ook een overweging had dat het wel eens een interessante nacht kon worden en dat het wel eens ook zomaar voorbij kon zijn.

Diezelfde nacht of een paar nachten later had ik een zeer intense en opmerkelijke lucide droom.

Ik werd wakker in mijn droom en ik stond hoog op een 100 meter hoge klif met een heel wijds uitzicht over gigantisch groot en diep water, een oceaan. De klif was deel van een grote halve maan gebergte en daarbinnen beneden was een groot strand. Het was er super prettig. Het licht was heel apart, alsof alle kleuren erin waarneembaar waren en alsof het me een soort van aanraakte. De temperatuur was perfect. De hele energie had iets heel zachts en puurs. Omdat ik wist dat ik in een droom was, besloot ik van de klif te stappen en te vliegen. Vliegen lukte echter niet, gebeurt wel eens vaker, en in plaats daarvan ging ik heel rustig naar beneden tot ik met mijn voeten in een heel dun laagje water was. Het water was een heel eind ondiep voor het overging in heel diep. Een eind verder, 50 of 100 meter of zo, in het water stond een man. Terwijl ik een beetje opging in de ervaring en verwondering van de schoonheid van de plek, kwam er iemand op me af wiens armen in een verkrampte houding waren boven zijn hoofd. Het lopen was ook bepaald niet soepel, maar erg bonkig. Hij leek nogal verward en kwam naar mij toe. Ik verbaasde mezelf toen met de heel directe vraag: "heb je in de gaten dat je dood bent?" Daarop kwam niet een begripvolle respons. Conclusie was dat hij niet in de gaten had dat hij dood was en ook niet wist waar hij was. Ik zei hem toen verderop naar die andere persoon te gaan. De man keerde zich om en begaf zich naar die andere persoon verderop in het water, blijkbaar een engel oid. Ik ging verder met het water met alle sprankels te observeren, maar werd snel wakker.

Toen ik wakker was, realiseerde ik me dat dit een grote gebeurtenis was geweest. Blijkbaar was ik in de buurt geweest bij het 'oversteken van het grote water'. Ik voelde me diep aangeraakt en opgeschud.

Net als vaker het geval is geweest met lucide dromen, zijn elementen uit deze droom verwerkt in lessen in het tm-programma. in dit geval over 'overleving' en het verschil als 'dood' niet meer het ergste is wat iemand kan overkomen, maar al overkomen is. Het voert te ver op deze plaats om precies uit te leggen wat ik hiermee bedoel. Maanden later (het is nu bijna oktober) is nog steeds een deel van me bezig om er informatie uit te halen en tot me door te laten dringen wat en hoe nou eigenlijk precies het geval was/is. Rijk.