In vervolg op mijn vorige post "Ruud". Ik heb een jaar aan de universiteit van Utrecht filosofie gestudeerd. Ik kreeg daar onder andere een vak "logica". Logica is uiterst technisch en een soort wiskunde met oplopende complexiteit. Het examen bestond dan ook uit het oplossen van "logica" formules. Aan het einde van de vragenlijst van het examen was een opgave die volgens mij een soort test was. Het was een soort volgend nivo, net als je in schaken of wiskunde moeilijkere nivo's hebt. Uit deze laatste kwam ik niet uit. En dat irriteerde me zeer. Opnieuw en opnieuw beet ik mijn tanden er op, maar het hielp niet. Tot ik achterover leunde, om me heen keek en de supervisor/leraar zag lopen. Even weer dat blanco moment in mijn hoofd, jezelf even helemaal opzij, en boem, ik had het antwoord en het klopte. Ik haalde een 10, dat was in jaren niet meer voorgekomen bij dit examen en de universiteit belde me zelfs later op om te vragen waarom ik me niet opnieuw had ingeschreven. Het was niet mijn weg.